қофия — [قافيه] а 1. кит. азпайраванда, пасоянда 2. адш. якчанд ҳарф ё ҳиҷоҳои шабеҳ ва ҳамоҳанг, ки дар охири мисраъҳо пеш аз радиф такрор шуда омада, вазну оҳанги шеърро таъмин мекунанд; қофияи танг қофияи камёб; қофия танг будан оҷиз шудан дар гуфтор… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
қофиягӯй — [قافيه گوي] 1. шоир, қофияпардоз, он ки дар ҷавоб бо қофия сухан эҷод мекунад 2. ҳозирҷавоб, суханбоз, он ки суханро қофиядор мегӯяд … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мавзун — [موزون] а 1. кит. вазн карда, баркашида 2. вазну қофиядор; хушоҳанг; сухани мавзун киноя аз шеър 3. мутаносиб, шинам: қади мавзун, қомати мавзун; ҳаракати мавзун ҳаракатҳои ҳамоҳанг бо зарб ва усул ( и раққосӣ) … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мусаҷҷаъ — [مسجع] а. кит. бо саҷъ навишташуда, саҷънок, қофиядор: насри мусаҷҷаъ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
саҷъ — [سجع] а. адш. сухани қофиядор, дар наср овардани калимаҳои ҳамвазну ҳамоҳанг … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
шеър — [شعر] а. сухани мавзуни қофиядор, асари бадеие, ки ба ин тарз навишта шудааст: шеър бастан, шеър гуфтан, шеър хондан; шеъри “нав” ашъори дар шакли нав, ки дар солҳои охир расм гардид; шеъри сафед ниг. шеъри нав … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ